TIP
Lisans	TYYÇ: 6. Düzey	QF-EHEA: 1. Düzey	EQF-LLL: 6. Düzey

Ders Tanıtım Bilgileri

Ders Kodu	Ders Adı	Yarıyıl	Teorik	Pratik	Kredi	AKTS
POL3353	Çevre Politikaları	Güz	3	0	3	6

Bu katalog bilgi amaçlıdır, dersin açılma durumu, ilgili bölüm tarafından yarıyıl başında belirlenir.

Temel Bilgiler

Öğretim Dili:	İngilizce
Dersin Türü:	Non-Departmental Elective
Dersin Seviyesi:	LİSANS
Dersin Veriliş Şekli:	Hibrit
Dersin Koordinatörü:	Doç. Dr. ESRA ALBAYRAKOĞLU
Dersi Veren(ler):	Doç. Dr. ZEYNEP HANDE PAKER UNCU
Opsiyonel Program Bileşenleri:	Mevcut Değil
Dersin Amacı:	Çevresel politikalar, çevresel bozulma konusundaki tartışmaların yoğunlaştığı gibi oldukça yeni fakat hızla büyüyen bir alandır. Çevreciler, gezegenimizi ve dünyadaki gelecekteki yaşamı tehdit eden kirlilik, koruma, ekosistem yıkımı, doğal kaynakların tükenmesi ve küresel ısınma konusunda endişeli. Devlet yapıları, kapitalist dünya ekonomisi, çevre örgütleri ve sosyal hareketler ve küresel coğrafyadaki etkileşimlerinin tümü çevre politikasını etkiliyor. Başka bir deyişle, küresel sahnedeki bu aktörler, sorunun ne olduğu ve ne yapılması gerektiği konusunda farklı ve sıklıkla çelişkili görüşlere sahiptir. Bu nedenle, çevre politikaları hayati olduğu kadar tartışmalıdır. Çevre sorunları ulusal sınırların olmadığını kabul ettiği için doğada da küreseldir. Bu ders, öğrencilere ortak alanların trajedisi, küresel ortak alan, sürdürülebilir kalkınma, ekolojik modernleşme, risk toplumu, derin ekoloji, Kuzey-Güney sorunları ve doğa ve ilerleme fikirleri gibi ilgili kavram ve tartışmaları tanıtırken tüm bu konuları ele alacaktır.

Öğrenme Kazanımları

Bu dersi başarıyla tamamlayabilen öğrenciler;
I. Sorunun ölçeğini ve kapsamını tanımak
II. Ekolojik krizin kirlilik, koruma, ekosistem yıkımı, doğal kaynakların tükenmesi ve küresel ısınma gibi çeşitli yönlerini anlamak
III. İlgili ekoloji, sınırlar, risk, ortak alanlar ve sürdürülebilirlik fikirlerine aşina olmak
IV. Çevresel bozulma, ekonomik ve politik seçimler ve yaşam tarzları arasındaki bağlantıları tanımak
V. Küresel çevresel yönetişimde sosyal ve politik aktörlerin rolünü analiz etmek
VI. Eleştirel düşünme becerilerini geliştirmek

Dersin İçeriği

Haftalık Ayrıntılı Ders İçeriği

Hafta	Konu	Ön Hazırlık
1)	Giriş
2)	Tarihsel bir çerçeve	*Introduction, Green Planet Blues (Conca, Alberty and Dabelko ed.s, 1995), p. 3-12. Visual material: Planet Earth
3)	Ekonomik büyüme, sınırlar ve müşterekler	Meadows, Meadows, Randers and Behrens III. 1998.‘The Nature of Exponential Growth’, in Debating the Earth, The Environmental Politics Reader, Dryzec and Schlosberg eds. p. 9-22. Hardin. 1995 (1968).‘The Tragedy of the Commons’, in Conca, Alberty and Dabelko (eds.), Green Planet Blues, p. 38-45. Feeny, Berkes, McCay, Acheson. 1995 (1990).‘The Tragedy of the Commons: Twenty-Two Years Later’, in Conca, Alberty and Dabelko (eds.), Green Planet Blues: p. 53-62. Ostrom, E. 1994. ‘Neither market nor state: Governance of common-pool resources in the twenty-first century’, Lecture series 2, International Food Policy Research Institute. choice of project actor due*
4)	Çevre ve kalkınma: sürdürülebilirlik tartışması-I	World Commission on Environment and Development. 2004. ‘From One Earth to One World’, in F. J. Lechner and J. Boli (eds.), The Globalization Reader, Blackwell: p.366-372. UN Conference on Environment and Development, ‘Rio Declaration on Environment and Development’, in F. J. Lechner and J. Boli (eds.), The Globalization Reader, Blackwell: p. 373-376. Daly, H. E. 1998 (1990). ‘Sustainable Growth: An Impossibility Theorem’, in Debating the Earth, Environmental Politics Reader, J. Dryzec and D. Schlosberg (eds.), Oxford University Press: p. 285-289.
5)	Çevre ve kalkınma: sürdürülebilirlik tartışması-II	**Carruthers, D. 2005 (2000). ‘From Opposition to Orthodoxy’: the Remaking of Sustainable Development’ in Debating the Earth, Environmental Politics Reader, J. Dryzec and D. Schlosberg (eds.), Oxford University Press: p. 285-300. Baker, S. 2007, ‘Sustainable development as symbolic commitment: Declaratory politics and the seductive appeal of ecological modernization in the European Union’, Environmental Politics, 16:2, 297-317. Meadowcroft, J. 2005 (2000). ‘Sustainable Development: A New(ish) Idea for a New Century?’, in Debating the Earth, Environmental Politics Reader, J. Dryzec and D. Schlosberg (eds.), Oxford University Press: p. 265-284. Visual material: Learning from Ladakh
6)	Çevre ve modernite: ekolojik modernleşme	Barry, J. 2005 (2003). ‘Ecological Modernization’ in Debating the Earth, Environmental Politics Reader, J. Dryzec and D. Schlosberg (eds.), Oxford University Press: p. 303-321. York, R., E. A. Rosa, and T. Dietz. 2003. “Footprints on the Earth: the Environmental Consequences of Modernity”, American Sociological Review, 68, 2: 279-300. Mol, A. P. J. 2002. ‘Ecological Modernization and the Global Economy’, Global Environmental Politics, 2 (February): 92-115. Beck, U. 1998 (1992). ‘From Industrial Society to the Risk Society: Questions of Survival, Social Structure, and Ecological Enlightment’, in Debating the Earth, Environmental Politics Reader, J. Dryzec and D. Schlosberg (eds.), Oxford University Press: p. 327-346.
7)	Çevre ve modenite: risk toplumu ve derin ekoloji	*Dobson, A., 2003, ‘Ch.3: Ecological Citizenship’ in Citizenship and the Environment, Oxford University Press: p. 92-102, 105-108, 111-115. ‘Green political economy and the promise of the social economy’, J. Barry and G. Smith in Handbook of Global Environmental Politics, P. Dauverge (ed.), 2005, UK and USA: Edward Elgar. Bakker, K. 2007. ‘The ‘Commons’ Versus’ the ‘Commodity’: Alter-globalization, Anti-privatization and the Human Right to Water in the Global South’, Antipode. Arsel, M, B. Akbulut, ve F. Adaman. 2016. ‘Türkiye’de Kalkınmacılığı Yeniden Okumak: Hes’ler ve dönüşen Devlet-Toplum-Doğa İlişkileri’, İletişim. Paker, H. 2017. ‘The politics of serving’ and neoliberal developmentalism: the megaprojects of the AKP as tools of hegemony building’, in Adaman, Akbulut and Arsel (ed.), Neoliberal Turkey and its discontents: Economic policy and the environment under Erdoğan’, I. B. Tauris.
8)	Sorunu belirlemek: çevre hareketi	Agyeman, J. et al. 2016. ‘Trends and Directions in Environmental Justice: From Inequity to Everyday Life, Community, and Just Sustainabilities’, Annual Review of Environment and Resources Doherty, B. and T. Doyle, 2006, ‘Beyond Borders: Transnational politics, social movements and modern environmentalisms’, Environmental Politics, 15, 5: 697-712. Keck, M. and K. Sikkink. 1998. Activists Beyond Borders: Advocacy Networks in International Politics. Ithaca: Cornell University Press.
9)	Acil konular: İklim değişimi	Genovese, F., 2014, ‘States’ interests at international climate negotiations: new measures of bargaining positions’, Environmental Politics, 23, 4: 610-631. Bäckstrand, Karin, Jonathan W. Kuyper, Björn-Ola Linnér & Eva Lövbrand, 2017, Non-state actors in global climate governance: from Copenhagen to Paris and beyond, Environmental Politics, 26:4, 561-579. Vanderheiden, S., 2011, ‘The Politics of Energy: An introduction’, Environmental Politics, 20, 5:607-616. Visual material: Age of Stupid Assignment 1 due* https://juliesbicycle.com/resource_hub/climate-literacy-101/ Presentation outline due
10)	Küresel müşterekler: ulusal siyasetin sınırları ve yönetişim sorunları	Newell. 2005. ‘Towards a political economy of global environmental governance’ in P. Dauverge (eds.), Handbook of Global Environmental Politics, Edward Elgar: 187-201. Soroos. 2005. ‘Garret Hardin and tragedies of global commons’, in P. Dauverge (eds.), Handbook of Global Environmental Politics, Edward Elgar. Downie, C., 2014, ‘Transnational actors in environmental politics: strategies and influence in long negotiations’, Environmental Politics, 23, 3: 376-394.
11)	Sunumlar
12)	Sunumlar
13)	Türkiye'de çevre siyaseti	Arsel, M., B. Akbulut, and F. Adaman. 2015. ‘Environmentalism of the malcontent: anatomy of an anti-coal power plant struggle’, Journal of Peasant Studies, 42, 2: 371- 395. Paker, H., F. Adaman, Z. Kadirbeyoglu, and B Ozkaynak, 2013, ‘Environmental organizations in Turkey: engaging the state and finance capital’, Environmental Politics, 22, 5: 760-778. Kadirbeyoglu, Z. 2005. ‘Assessing the Efficacy of Transnational Advocacy Networks’ in Environmentalism in Turkey: Between Democracy and Development,F. Adaman and M. Arsel (eds.), Ashgate: p. 101-116. .
14)	Genel değerlendirme

Kaynaklar

Ders Notları / Kitaplar:	Weekly readings will be uploaded on Teams at the beginning of the semester. Please note that all book chapters and articles listed on the syllabus are also accessible through the BAU Library. The PPT files will be shared on Teams following each class.
Diğer Kaynaklar:	Mevcut Değil

Değerlendirme Sistemi

Yarıyıl İçi Çalışmaları	Aktivite Sayısı	Katkı Payı
Devam	14	% 20
Projeler	3	% 40
Final	1	% 40
Toplam		% 100
YARIYIL İÇİ ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTU KATKISI		% 20
YARIYIL SONU ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTUNA KATKISI		% 80
Toplam		% 100

AKTS / İş Yükü Tablosu

Aktiviteler	Aktivite Sayısı	İş Yükü
Ders Saati	14	42
Sınıf Dışı Ders Çalışması	14	58
Proje	3	48
Final	1	2
Toplam İş Yükü		150

Program ve Öğrenme Kazanımları İlişkisi

Etkisi Yok	1 En Düşük	2 Düşük	3 Orta	4 Yüksek	5 En Yüksek

	Dersin Program Kazanımlarına Etkisi	Katkı Payı
1)	Temel ve klinik tıp bilimlerinden, davranış bilimlerinden ve sosyal bilimlerden edindiği bilgi, beceri ve tutumları bütünleştirerek sağlık hizmeti sunumunda kullanır.
2)	Hasta yönetiminde, dil, din, ırk ve cins ayrımı gözetmeden bireyin sosyodemografik ve sosyokültürel geçmişini de dikkate alan biyopsikososyal bir yaklaşım gösterir.
3)	Sağlık hizmeti sunumunda, bireylerin ve toplumun sağlığını koruma ve geliştirmeyi önceler.
4)	Sağlığı etkileyen bireysel, toplumsal, sosyal ve çevresel faktörleri dikkate alarak; sağlıklılık durumunun sürdürülmesi ve geliştirilmesi yönünde gerekli çalışmaları yapar.
5)	Hedef kitlenin özelliklerini, ihtiyaçlarını ve beklentilerini tanıyarak, sağlıklı/hasta bireylere ve yakınlarına ve diğer sağlık çalışanlarına sağlık eğitimi verir.
6)	Sağlık hizmet sunumunda, koruma, tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde güvenli, akılcı ve etkin yaklaşım gösterir.
7)	Tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde, girişimsel ve/veya girişimsel olmayan uygulamaları hasta için güvenli ve etkin bir biçimde gerçekleştirir.
8)	Hasta ve çalışan sağlığını ve güvenliğini göz önünde bulundurarak sağlık hizmeti sunar.
9)	Sağlık hizmet sunumunda, sağlığa etki eden gerek bölgesel ve küresel ölçekteki fiziksel ve sosyoekonomik çevreye ilişkin değişiklikleri, gerekse de kendisine başvuran kişilerin bireysel özellik ve davranışlarındaki değişimleri göz önünde bulundurur.
10)	Mesleğini yürütürken iyi hekimlik uygulamalarını dikkate alır.
11)	Mesleğinin gerektirdiği etik ilkeler ile hak ve yasal sorumluluklar çerçevesinde görev ve yükümlülükleri yerine getirir.
12)	Hastanın bütünlüğünü dikkate alarak, yüksek nitelikli sağlık bakımı sunma konusunda kararlı davranışlar gösterir.
13)	Mesleki uygulamalarındaki performansını, duygularını ve bilişsel özelliklerini de göz önünde bulundurarak değerlendirir.
14)	Toplum sağlığının korunması ve geliştirilmesi için, sosyal güvenirlik ve sosyal yükümlülük kavramlarını göz önünde bulundurarak, sağlık hizmet sunumunu geliştirmeyi savunur.
15)	Sağlığın korunması ve geliştirilmesi için birey ve toplum sağlığı ile ilgili hizmet sunumu, eğitim ve danışmanlık süreçlerini tüm bileşenler ile işbirliği içinde planlayabilir ve yürütebilir.
16)	Sağlık politikalarının ve uygulamalarının birey ve toplum sağlık göstergelerine etkisini değerlendirir ve sağlık hizmetleri kalitesinin artırılmasını savunur.
17)	Hekim kendi fiziksel, ruhsal ve sosyal yönden sağlığını korumaya geliştirilmesine önem verir, bunun için gerekenleri yapar.
18)	Hizmet sunumu sırasında sağlık ekibi içinde örnek davranışlar gösterir, liderlik yapar.
19)	Yöneticisi olduğu sağlık kuruluşunda, sağlık hizmetlerini planlama, uygulama, değerlendirme süreçlerinde kaynakları maliyet-etkin, toplum yararına ve mevzuata uygun kullanır.
20)	Birlikte hizmet sunduğu sağlık ekibi içinde, olumlu iletişim kurar ve gerektiğinde farklı ekip rollerini üstlenir.
21)	Sağlık ekibi içindeki sağlık çalışanlarının görev ve yükümlülüklerinin farkındadır ve buna uygun davranışlar gösterir.
22)	Mesleki uygulamalarında meslektaşları ve diğer meslek grupları ile uyumlu ve etkin çalışır.
23)	Hasta,hasta yakınları,sağlık çalışanları diğer meslek grupları, kurum ve kuruluşlarla etkili iletişim kurar.
24)	Özel yaklaşım gerektiren ve farklı sosyo kültürel özelliklere sahip birey ve gruplar ile etkili iletişim kurar.
25)	Tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde, hastayı karar verme mekanizmalarına ortak eden, hasta merkezli bir yaklaşım gösterir.
26)	Hizmet sunduğu nüfusa yönelik, gerekli durumlarda bilimsel araştırma planlar, uygular ve elde ettiği sonuçları ve/veya başka araştırmaların sonuçlarını toplumun yararına kullanır.
27)	Mesleği ile ilgili güncel literatür bilgisine ulaşır ve eleştirel değerlendirir.
28)	Klinik karar verme sürecinde, kanıta dayalı tıp ilkelerini uygular.
29)	Sağlık hizmeti, araştırması ve eğitimine yönelik çalışmalarının etkinliğini artırmak için bilişim teknolojilerini kullanır.
30)	Bireysel çalışma süreçleri ve kariyer gelişimini etkili olarak yönetir.
31)	Yeni bilgileri edinme, değerlendirme, mevcut bilgileri ile entegre etme, mesleki durumlara uygulama ve meslek yaşamı boyunca değişen koşullara uyum sağlama becerilerini gösterir.
32)	Sunduğu sağlık hizmetinin niteliğini geliştirmek için doğru öğrenme kaynaklarını seçer, kendi öğrenme sürecini düzenler