TIP
Lisans	TYYÇ: 6. Düzey	QF-EHEA: 1. Düzey	EQF-LLL: 6. Düzey

Ders Tanıtım Bilgileri

Ders Kodu	Ders Adı	Yarıyıl	Teorik	Pratik	Kredi	AKTS
POL4431	Güney ve Doğu Avrupa Siyaseti	Bahar	3	0	3	6

Bu katalog bilgi amaçlıdır, dersin açılma durumu, ilgili bölüm tarafından yarıyıl başında belirlenir.

Temel Bilgiler

Öğretim Dili:	İngilizce
Dersin Türü:	Non-Departmental Elective
Dersin Seviyesi:	LİSANS
Dersin Veriliş Şekli:	Hibrit
Dersin Koordinatörü:	Prof. Dr. EBRU ŞULE CANAN SOKULLU
Dersi Veren(ler):	Dr. BYRON MATARANGAS
Opsiyonel Program Bileşenleri:	Mevcut değil
Dersin Amacı:	Bu ders, Güneydoğu Avrupa'daki (GDA) değişim modellerini vaka çalışmaları kullanarak açıklar, tartışır ve karşılaştırır; ayrıca GDA için siyasi ve kültürel geçişlerin ana zorluklarını gösterir.

Öğrenme Kazanımları

Bu dersi başarıyla tamamlayabilen öğrenciler;
1. Farklı disiplin perspektiflerini dikkate alarak Güneydoğu Avrupa alanındaki konuları analiz eder;
2. Güneydoğu Avrupa ile ilgili olarak siyasi ve kültürel sistemler arasındaki karmaşıklığı, etkileşimi ve dinamikleri kavrar;
3. Karmaşık konularda bilgi ve bilimsel becerilerini disiplinler arası ekiplerde uygular;
4. Balkan ülkelerine yönelik mevcut genişleme dalgasına özel bir vurgu yaparak, AB genişleme politikalarına ilişkin bir dizi konuyu değerlendirir;
5. Medya ve film dâhil olmak üzere kültür ve sosyal ilişkilerin çeşitli yönlerini tarihsel ve çağdaş bir perspektiften yorumlar.

Dersin İçeriği

Güneydoğu Avrupa ülkelerinde dönüşüm, farklı demokratikleşme tecrübeleri, SSCB’nin dağılması ve Yugoslavya’nın parçalanması, Bosna ve Kosova vakaları, AB genişlemesi, medya ve film dâhil olmak üzere kültürün temel yönleri.

Haftalık Ayrıntılı Ders İçeriği

Hafta	Konu	Ön Hazırlık
1)	Derse genel bakış
2)	Güneydoğu Avrupa tarihi	Paschalis Kitromilides, “’Imagined Communities’ and the Origins of the National Question in the Balkans”, European History Quarterly, vol. 19 (1989), pp. 149-192; Maria Todorova, Imagining the Balkans, увод под насловом “Balkanism and Orientalism: Are they Different Categories?”, pp. 3-20; Laura Silber and Allan Little, The Death of Yugoslavia, BBC Books, Penguin 1996; Ana Ljubojević, Changing Memoryscapes in post- Yugoslav Countries: Social (Re)construction of Places of Memory, Contemporary Southeastern Europe Special Issue, 2021, 8(2), 24-31.
3)	Güneydoğu Avrupa toplumları ve kültürleri	Vjekoslav Perica, Balkan Idols. Religion and Nationalism in Yugoslav States, New York: Oxford University Press, 2002; Eric Gordy, The Culture of Power in Serbia: Nationalism and the Destruction of Alternatives, University Park, Pa.: Penn State University Press, 1999); Andrew Wachtel, Making a Nation, Breaking a Nation, Stanford: Stanford University Press, 1998; Moritz Pfeifer, Neighbors: Where do Emir Kusturica and Slavoj Žižek meet in Underground (1995)? Vol 13: 2012, https://eefb.org/retrospectives/where-do-emir-kusturica-and-slavoj-zizek-meet-in-underground-1995/.
4)	Güneydoğu Avrupa’da geçiş ekonomisi: Mini Schengen Bölgesi	Saul Estrin, Grzegorz Kolodko, Milica Uvalic (eds) (2007), Transition and Beyond, Palgrave Macmillan; Milica Uvalic (2010, 2012), Serbia’s Transition/Tranzicija u Srbiji, Palgrave Macmillan and Zavod za udzbenike; M. Uvalic (2001), “Regional cooperation in Southeast Europe”, Southeast Europe and Black Sea Studies, vol. 1, no.1; M. Uvalic (2002), “Regional Co-operation and EU Enlargement – Lessons Learned”, International Political Science Review, 23/3. Gojko M. Rikalović; Dejan S. Molnar; Sonja N. Josipović. THE OPEN BALKAN AS A DEVELOPMENT DETERMINANT OF THE WESTERN BALKAN COUNTRIES. In: Acta Economica, Vol 20, Iss 36 (2022); University of Banja Luka, Faculty of Economics, 2022.
5)	Modern Güneydoğu Avrupa’da sosyal değişim	Alina Mungiu-Pippidi, “Deconstructing Balkan particularism: the ambiguous social capital of Southeastern Europe,” Southeast European and Black Sea Studies, 5:1 (2005), pp. 49-68; Kathleen M. Dowley and Brian D. Silver, “Social Capital, Ethnicity and Support for Democracy in the Post-Communist States,” Europe-Asia Studies, 54:4 (2002), pp. 505-527; Ruby Gropas, “Integrating the Balkans in the European Union: Addressing social capital, the informal economy and regional co-operation challenges in Southeast Europe,” ELIAMEP, 2006.; Joel Hellman, “Winners Take All: The Politics of Partial Reform in Post-Communist Transitions," World Politics 50:2 (January 1998), pp. 203-234; Luljeta Demolli, property rights, economic dependence and the glass ceiling for women in Kosovo, Perspectives Southeastern Europe #10: Women in Western Balkans - Rights and Fights, HEINRICH-BÖLL-STIFTUNG, 2020, ss. 77-80.
6)	KONU TEKRARI & SORU-CEVAP
7)	Ara Sınav
8)	Avrupa bütünleşmesi ve genişleme	Desmond Dinan, Europe Recast: History of European Integration, Palgrave-MacMillan, 2007; Dorian Jano, The Europeanization of the Western Balkans, VDM Verlag Dr. Müller; 2010; Heather Grabbe, The EU’s Transformative Power: Europeanization through Conditionality in Central and Eastern Europe, Palgrave Macmillan; 2006; Horvat, Srećko & Štiks, Igor. (2012). Welcome to the Desert of Transition!: Post-Socialism, the European Union, and a New Left in the Balkans. Monthly Review. 63. 38. 10.14452/MR-063-10-2012-03_4. Abdullah Sencer Gözübenli, and Nazli Tekeshanoska. “Europeanization of the Balkans vs. Balkanization of Europe: A Vision Limited by Realities.” 2018 UBT International Conference (2018).
9)	Güneydoğu Avrupa'ya yönelik AB Politikası (GDA)	Sabrina Ramet (ed.). Central and Southeast European Politics since 1989, Cambridge: Cambridge University Press, 2010; Mieczyslaw P. Boduszynski, Regime Change in the Yugoslav Successor States, Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2010; Tamara Banjeglav, ‘We Were Refugees Ourselves!’ Discursive Framing of the ‘Refugee Crisis’ in Croatia and Collective Memories of the 1990s War Contemporary Southeastern Europe Research Articles, 2022, 9(1), 11-32; Eşref Yalınkılıçlı, FROM NEO-BALKANIZATION TO EUROPEANIZATION: INSTITUTIONAL CHANGE AND REGIONAL COOPERATION IN THE WESTERN BALKANS, Balkan Araştırma Enstitüsü Dergisi, Cilt/Volume 3, Sayı/Number 2, Aralık/December 2014, ss. 127-149.
10)	Güneydoğu Avrupa’da İnsan hakları ve Azınlıkların korunması	Joseph Marko, „Ethnopolitics. The Challenge for Human and Minority Rights Protection“, in: C. Corradetti (ed.): Philosophical Dimensions of Human Rights. Some Contemporary Views, Springer Publisher 2012; J. Marko, „The Law and Politics of Diversity Management: A Neo-institutional Approach“, in: European Yearbook of Minority Issues, Vol. 6, 2007/08 (2008); Ch. Ingrao, Th. Emmert (eds.), Confronting the Yugoslav Controversies. A Scholars’ Initiative, Purdue UP, 2009; Boris Pavelić, a Croatian story: “an extraordinary EU Member” at the price of human rights, Perspectives Southeastern Europe #8: "Stabilocracy" and/or radicalisation, HEINRICH-BÖLL-STIFTUNG, 2019, ss. 40-45.
11)	Sunumlar	Katılım öncesi stratejisi & Katılım müzakereleri: Slovenya, Hırvatistan
12)	Sunumlar	Katılım öncesi stratejisi & Katılım müzakereleri: Sırbistan, Karadağ, Kuzey Makedonya, Arnavutluk
13)	Sunumlar	Katılım öncesi stratejisi & Katılım müzakereleri: Bosna Hersek, Kosova
14)	KONU TEKRARI & SORU-CEVAP

Kaynaklar

Ders Notları / Kitaplar:	Weekly readings will be uploaded on ItsLearning at the beginning of the semester. Please note that all book chapters and articles listed on the syllabus are also accessible through the BAU Library. The PPT files will be shared on ItsLearning following each class.
Diğer Kaynaklar:	Videos on related subjects.

Değerlendirme Sistemi

Yarıyıl İçi Çalışmaları	Aktivite Sayısı	Katkı Payı
Küçük Sınavlar	3	% 15
Sunum	1	% 15
Ara Sınavlar	1	% 30
Final	1	% 40
Toplam		% 100
YARIYIL İÇİ ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTU KATKISI		% 60
YARIYIL SONU ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTUNA KATKISI		% 40
Toplam		% 100

AKTS / İş Yükü Tablosu

Aktiviteler	Aktivite Sayısı	İş Yükü
Ders Saati	10	30
Sınıf Dışı Ders Çalışması	10	116
Sunum / Seminer	1	0.5
Küçük Sınavlar	3	1.5
Ara Sınavlar	1	1
Final	1	1
Toplam İş Yükü		150

Program ve Öğrenme Kazanımları İlişkisi

Etkisi Yok	1 En Düşük	2 Düşük	3 Orta	4 Yüksek	5 En Yüksek

	Dersin Program Kazanımlarına Etkisi	Katkı Payı
1)	Temel ve klinik tıp bilimlerinden, davranış bilimlerinden ve sosyal bilimlerden edindiği bilgi, beceri ve tutumları bütünleştirerek sağlık hizmeti sunumunda kullanır.
2)	Hasta yönetiminde, dil, din, ırk ve cins ayrımı gözetmeden bireyin sosyodemografik ve sosyokültürel geçmişini de dikkate alan biyopsikososyal bir yaklaşım gösterir.
3)	Sağlık hizmeti sunumunda, bireylerin ve toplumun sağlığını koruma ve geliştirmeyi önceler.
4)	Sağlığı etkileyen bireysel, toplumsal, sosyal ve çevresel faktörleri dikkate alarak; sağlıklılık durumunun sürdürülmesi ve geliştirilmesi yönünde gerekli çalışmaları yapar.
5)	Hedef kitlenin özelliklerini, ihtiyaçlarını ve beklentilerini tanıyarak, sağlıklı/hasta bireylere ve yakınlarına ve diğer sağlık çalışanlarına sağlık eğitimi verir.
6)	Sağlık hizmet sunumunda, koruma, tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde güvenli, akılcı ve etkin yaklaşım gösterir.
7)	Tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde, girişimsel ve/veya girişimsel olmayan uygulamaları hasta için güvenli ve etkin bir biçimde gerçekleştirir.
8)	Hasta ve çalışan sağlığını ve güvenliğini göz önünde bulundurarak sağlık hizmeti sunar.
9)	Sağlık hizmet sunumunda, sağlığa etki eden gerek bölgesel ve küresel ölçekteki fiziksel ve sosyoekonomik çevreye ilişkin değişiklikleri, gerekse de kendisine başvuran kişilerin bireysel özellik ve davranışlarındaki değişimleri göz önünde bulundurur.
10)	Mesleğini yürütürken iyi hekimlik uygulamalarını dikkate alır.
11)	Mesleğinin gerektirdiği etik ilkeler ile hak ve yasal sorumluluklar çerçevesinde görev ve yükümlülükleri yerine getirir.
12)	Hastanın bütünlüğünü dikkate alarak, yüksek nitelikli sağlık bakımı sunma konusunda kararlı davranışlar gösterir.
13)	Mesleki uygulamalarındaki performansını, duygularını ve bilişsel özelliklerini de göz önünde bulundurarak değerlendirir.
14)	Toplum sağlığının korunması ve geliştirilmesi için, sosyal güvenirlik ve sosyal yükümlülük kavramlarını göz önünde bulundurarak, sağlık hizmet sunumunu geliştirmeyi savunur.
15)	Sağlığın korunması ve geliştirilmesi için birey ve toplum sağlığı ile ilgili hizmet sunumu, eğitim ve danışmanlık süreçlerini tüm bileşenler ile işbirliği içinde planlayabilir ve yürütebilir.
16)	Sağlık politikalarının ve uygulamalarının birey ve toplum sağlık göstergelerine etkisini değerlendirir ve sağlık hizmetleri kalitesinin artırılmasını savunur.
17)	Hekim kendi fiziksel, ruhsal ve sosyal yönden sağlığını korumaya geliştirilmesine önem verir, bunun için gerekenleri yapar.
18)	Hizmet sunumu sırasında sağlık ekibi içinde örnek davranışlar gösterir, liderlik yapar.
19)	Yöneticisi olduğu sağlık kuruluşunda, sağlık hizmetlerini planlama, uygulama, değerlendirme süreçlerinde kaynakları maliyet-etkin, toplum yararına ve mevzuata uygun kullanır.
20)	Birlikte hizmet sunduğu sağlık ekibi içinde, olumlu iletişim kurar ve gerektiğinde farklı ekip rollerini üstlenir.
21)	Sağlık ekibi içindeki sağlık çalışanlarının görev ve yükümlülüklerinin farkındadır ve buna uygun davranışlar gösterir.
22)	Mesleki uygulamalarında meslektaşları ve diğer meslek grupları ile uyumlu ve etkin çalışır.
23)	Hasta,hasta yakınları,sağlık çalışanları diğer meslek grupları, kurum ve kuruluşlarla etkili iletişim kurar.
24)	Özel yaklaşım gerektiren ve farklı sosyo kültürel özelliklere sahip birey ve gruplar ile etkili iletişim kurar.
25)	Tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde, hastayı karar verme mekanizmalarına ortak eden, hasta merkezli bir yaklaşım gösterir.
26)	Hizmet sunduğu nüfusa yönelik, gerekli durumlarda bilimsel araştırma planlar, uygular ve elde ettiği sonuçları ve/veya başka araştırmaların sonuçlarını toplumun yararına kullanır.
27)	Mesleği ile ilgili güncel literatür bilgisine ulaşır ve eleştirel değerlendirir.
28)	Klinik karar verme sürecinde, kanıta dayalı tıp ilkelerini uygular.
29)	Sağlık hizmeti, araştırması ve eğitimine yönelik çalışmalarının etkinliğini artırmak için bilişim teknolojilerini kullanır.
30)	Bireysel çalışma süreçleri ve kariyer gelişimini etkili olarak yönetir.
31)	Yeni bilgileri edinme, değerlendirme, mevcut bilgileri ile entegre etme, mesleki durumlara uygulama ve meslek yaşamı boyunca değişen koşullara uyum sağlama becerilerini gösterir.
32)	Sunduğu sağlık hizmetinin niteliğini geliştirmek için doğru öğrenme kaynaklarını seçer, kendi öğrenme sürecini düzenler