TIP
Lisans	TYYÇ: 6. Düzey	QF-EHEA: 1. Düzey	EQF-LLL: 6. Düzey

Ders Tanıtım Bilgileri

Ders Kodu	Ders Adı	Yarıyıl	Teorik	Pratik	Kredi	AKTS
POL6026	Türk Siyasetinin Modern Tarihi	Güz	3	0	3	12

Bu katalog bilgi amaçlıdır, dersin açılma durumu, ilgili bölüm tarafından yarıyıl başında belirlenir.

Temel Bilgiler

Öğretim Dili:	İngilizce
Dersin Türü:	Non-Departmental Elective
Dersin Seviyesi:	LİSANS
Dersin Veriliş Şekli:	Yüz yüze
Dersin Koordinatörü:	Dr. ŞAHİN ALPAY
Opsiyonel Program Bileşenleri:	yok
Dersin Amacı:	Bu ders, Türk siyasetini tarihsel bir perspektiften ele alarak eleştirel bir analiz yapma amacı taşır. Asıl odak politik gelişmeler olmakla birlikte, sosyoekonomik ve kültürel boyutlar da dikkate alınacaktır. Devlet merkezli bir analizin, eğer politik mücadeleler ve dağıtım mekanizmaları arasındaki toplumu da şekillendiren etkileşimi dikkate almazsa eksik kalacağı değerlendirilmektedir.

Öğrenme Kazanımları

Bu dersi başarıyla tamamlayabilen öğrenciler;
Bu ders katılımcıları klasik ve çağdaş siyasi teoriler ışığında Türk siyaseti hakkında bilgilendirmek amacıyla tasarlanmıştır.
Aynı zamanda, Türk siyasi sisteminin neden devrimci bir tek parti sisteminden karmaşık bir çok partili sisteme evrildiğine, ve neden bu sistemin sık askeri darbeler, seküler ve dindar kamplar, ayrılıkçı hareketler vb. ile dolu olduğunu da anlatmaya çalışır. Son olarak, öğrenciler Türk siyasi sistemindeki kültürel temeller, rejim özellikleri, elit - halk bağları, asker-sivil ilişkileri hakkında bilgileneceklerdir.

Dersin İçeriği

Ders içeriği, 1923'ten günümüze kadar Türk siyasetindeki gelişmeler olacaktır. Bu bağlamda çokpartili siyasi hayata geçişten siyasal islamın yükselişine, ayrılıkçı hareketlere ve son olarak AB sürecine kadar gerçekleşen olaylar ele alınacaktır.

Haftalık Ayrıntılı Ders İçeriği

Hafta	Konu	Ön Hazırlık
1)	1923-1945 Periyodu	Şerif Mardin, “Center-Periphery Relations: Key to Turkish Politics ?” Political Participation in Turkey, der, Engin D. Akarlı ve Gabriel Ben Dor (İstanbul: Boğaziçi, 1976) Mete Tunçay, Türkiye Cumhuriyetinde Tek-Parti Yönetiminin Kurulması, 1923-1931 (Ankara: Yurt, 1981) Levent Köker, Modernleşme Kemalizm ve Demokrasi (İstanbul:İletişim, 1990) Şerif Mardin, “Ideology and Religion in the Turkish Revolution,” International Journal of Middle Eastern Studies, 2, (1971): 197-211 Şerif Mardin, “Yenileşme Dinamiğinin Temelleri ve Atatürk,” Türkiye’de Toplum ve Siyaset (İstanbul: İletişim, 1990). Cemil Koçak, Türkiye’de Milli Şef Dönemi, 1938-1945, İki Cilt, (İstanbul: İletişim, 1996) Ergun Özbudun, “The Nature of Kemalist Regime,” Atatürk: Founder of a Modern State, der, Ali Kazancıgil ve Ergun Özbudun (London: C.Hurst, 1981)
2)	1923-1945 Periyodu	Şerif Mardin, “Center-Periphery Relations: Key to Turkish Politics ?” Political Participation in Turkey, der, Engin D. Akarlı ve Gabriel Ben Dor (İstanbul: Boğaziçi, 1976) Mete Tunçay, Türkiye Cumhuriyetinde Tek-Parti Yönetiminin Kurulması, 1923-1931 (Ankara: Yurt, 1981) Levent Köker, Modernleşme Kemalizm ve Demokrasi (İstanbul:İletişim, 1990) Şerif Mardin, “Ideology and Religion in the Turkish Revolution,” International Journal of Middle Eastern Studies, 2, (1971): 197-211 Şerif Mardin, “Yenileşme Dinamiğinin Temelleri ve Atatürk,” Türkiye’de Toplum ve Siyaset (İstanbul: İletişim, 1990). Cemil Koçak, Türkiye’de Milli Şef Dönemi, 1938-1945, İki Cilt, (İstanbul: İletişim, 1996) Ergun Özbudun, “The Nature of Kemalist Regime,” Atatürk: Founder of a Modern State, der, Ali Kazancıgil ve Ergun Özbudun (London: C.Hurst, 1981)
3)	1945-1960 Periyodu	Kemal H. Karpat, Turkey’s Politics: The Transition to a Multi-Party System (Princeton: Princeton University Press, 1959) Taner Timur, Türkiye’de Çok Partili Hayata Geçiş (İstanbul: İletişim, 1991). İlkay Sunar, “Demokrat Parti ve Popülizm” Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi, cilt 8 (İstanbul: İletişim, 1983) Ali Fuat Başgil, 27 Mayıs İhtilali ve Sebepleri (İstanbul: Çeltüt, 1966) George S. Harris, “The Causes of the 1960 Revolution in Turkey,” Middle East Journal, 24 (1970): 438-454
4)	1945-1960 Periyodu	Kemal H. Karpat, Turkey’s Politics: The Transition to a Multi-Party System (Princeton: Princeton University Press, 1959) Taner Timur, Türkiye’de Çok Partili Hayata Geçiş (İstanbul: İletişim, 1991). İlkay Sunar, “Demokrat Parti ve Popülizm” Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi, cilt 8 (İstanbul: İletişim, 1983) Ali Fuat Başgil, 27 Mayıs İhtilali ve Sebepleri (İstanbul: Çeltüt, 1966) George S. Harris, “The Causes of the 1960 Revolution in Turkey,” Middle East Journal, 24 (1970): 438-454
5)	1960-1980 Periyodu	Ersin Kalaycıoğlu, “1960 Sonrası Türk Siyasal Hayatına Bir Bakış: Demokrasi, Neo-Patrimonyalism ve İstikrar,” Tarih ve Demokrasi (İstanbul: Cem, 1992); Çağlar Keyder, “Economic Development and Crisis: 1950-1980,” Turkey in Transition-New Perspectives, der, Irvin C Shick ve Ertuğrul A Tonak (Oxford: Oxford University Press, 1987); Mehmet Ali Ağaoğulları, “The Ultranationalist Right,” Turkey in Transition-New Perspectives, ; Murat Belge, “The Left” Turkey in Transition-New Perspectives,; Tanel Demirel, Adalet Partisi: İdeoloji ve Politika (İstanbul: İletişim, 2004); Frank Tachau, “The Republican People’s Party, 1945-1980,” Political Parties and Democracy in Turkey ; Ergun Özbudun, “Turkey: Crises, Interruptions and Reequilibrations,” Politics in Developing Countries-Comparing Experiences with Democracy, der, Larry Diamond, Juan J Linz, Seymour Martin Lipset (Boulder: Lynne Rienner, 1995); Tanel Demirel, “The Turkish Military’s Decision to Intervene: 12 September 1980,” Armed Forces and Society, 29, 2 (2003): 253-280
6)	1960-1980 Periyodu	Ersin Kalaycıoğlu, “1960 Sonrası Türk Siyasal Hayatına Bir Bakış: Demokrasi, Neo-Patrimonyalism ve İstikrar,” Tarih ve Demokrasi (İstanbul: Cem, 1992); Çağlar Keyder, “Economic Development and Crisis: 1950-1980,” Turkey in Transition-New Perspectives, der, Irvin C Shick ve Ertuğrul A Tonak (Oxford: Oxford University Press, 1987); Mehmet Ali Ağaoğulları, “The Ultranationalist Right,” Turkey in Transition-New Perspectives, ; Murat Belge, “The Left” Turkey in Transition-New Perspectives,; Tanel Demirel, Adalet Partisi: İdeoloji ve Politika (İstanbul: İletişim, 2004); Frank Tachau, “The Republican People’s Party, 1945-1980,” Political Parties and Democracy in Turkey ; Ergun Özbudun, “Turkey: Crises, Interruptions and Reequilibrations,” Politics in Developing Countries-Comparing Experiences with Democracy, der, Larry Diamond, Juan J Linz, Seymour Martin Lipset (Boulder: Lynne Rienner, 1995); Tanel Demirel, “The Turkish Military’s Decision to Intervene: 12 September 1980,” Armed Forces and Society, 29, 2 (2003): 253-280
7)	1960-1980 Periyodu	Ersin Kalaycıoğlu, “1960 Sonrası Türk Siyasal Hayatına Bir Bakış: Demokrasi, Neo-Patrimonyalism ve İstikrar,” Tarih ve Demokrasi (İstanbul: Cem, 1992); Çağlar Keyder, “Economic Development and Crisis: 1950-1980,” Turkey in Transition-New Perspectives, der, Irvin C Shick ve Ertuğrul A Tonak (Oxford: Oxford University Press, 1987); Mehmet Ali Ağaoğulları, “The Ultranationalist Right,” Turkey in Transition-New Perspectives, ; Murat Belge, “The Left” Turkey in Transition-New Perspectives,; Tanel Demirel, Adalet Partisi: İdeoloji ve Politika (İstanbul: İletişim, 2004); Frank Tachau, “The Republican People’s Party, 1945-1980,” Political Parties and Democracy in Turkey ; Ergun Özbudun, “Turkey: Crises, Interruptions and Reequilibrations,” Politics in Developing Countries-Comparing Experiences with Democracy, der, Larry Diamond, Juan J Linz, Seymour Martin Lipset (Boulder: Lynne Rienner, 1995); Tanel Demirel, “The Turkish Military’s Decision to Intervene: 12 September 1980,” Armed Forces and Society, 29, 2 (2003): 253-280
8)	1980-2002 Periyodu	Üstün Ergüder, “The Motherland Party, 1983-1989,” Political Parties and Democracy in Turkey; Metin Heper, Ahmet Evin, der, Politics in the Third Turkish Republic (Berlin: de Gruyter, 1994) Ziya Öniş, “The Political Economy of Islamic Resurgence in Turkey: The Rise of the Welfare Party in Perspective,” Third World Quarterly, 18 (1997): 743-766; Ümit Cizre and Menderes Çınar, “Turkey 2002: Kemalism, İslamism and Politics in the light of the February 28 Process,” The South Atlantic Quarterly, 102, 2 (2003): 309-332
9)	1980-2002 Periyodu	Üstün Ergüder, “The Motherland Party, 1983-1989,” Political Parties and Democracy in Turkey; Metin Heper, Ahmet Evin, der, Politics in the Third Turkish Republic (Berlin: de Gruyter, 1994) Ziya Öniş, “The Political Economy of Islamic Resurgence in Turkey: The Rise of the Welfare Party in Perspective,” Third World Quarterly, 18 (1997): 743-766; Ümit Cizre and Menderes Çınar, “Turkey 2002: Kemalism, İslamism and Politics in the light of the February 28 Process,” The South Atlantic Quarterly, 102, 2 (2003): 309-332
10)	1980-2002 Periyodu	Üstün Ergüder, “The Motherland Party, 1983-1989,” Political Parties and Democracy in Turkey; Metin Heper, Ahmet Evin, der, Politics in the Third Turkish Republic (Berlin: de Gruyter, 1994) Ziya Öniş, “The Political Economy of Islamic Resurgence in Turkey: The Rise of the Welfare Party in Perspective,” Third World Quarterly, 18 (1997): 743-766; Ümit Cizre and Menderes Çınar, “Turkey 2002: Kemalism, İslamism and Politics in the light of the February 28 Process,” The South Atlantic Quarterly, 102, 2 (2003): 309-332
11)	AKP Hükümeti	Sultan Tepe, “Turkey’s AKP: A Model “Muslim-Democratic” Party ?” Journal of Democracy, 16, 3, (2005): 69-82; Ali Çarkoğlu, “Religiosity, Support for Şeriat and Evaluations of Secularist Public Policies in Turkey,” Middle Eastern Studies, 40, 2, (2005); 111-136 M. Hakan Yavuz, Nihat Ali Özcan, “Crisis in Turkey: The Conflict of Political Languages,” Middle East Policy, 14, 3, (2007): 118-135 Ergun Özbudun, “From Political Islam to Conservative Democracy: The Case of the Justice and Development Party in Turkey” South European Society and Politics, 11, 3-4 (2006): 543-557
12)	AKP Hükümeti	Sultan Tepe, “Turkey’s AKP: A Model “Muslim-Democratic” Party ?” Journal of Democracy, 16, 3, (2005): 69-82; Ali Çarkoğlu, “Religiosity, Support for Şeriat and Evaluations of Secularist Public Policies in Turkey,” Middle Eastern Studies, 40, 2, (2005); 111-136 M. Hakan Yavuz, Nihat Ali Özcan, “Crisis in Turkey: The Conflict of Political Languages,” Middle East Policy, 14, 3, (2007): 118-135 Ergun Özbudun, “From Political Islam to Conservative Democracy: The Case of the Justice and Development Party in Turkey” South European Society and Politics, 11, 3-4 (2006): 543-557
13)	Problemler ve İhtimaller	Ergun Özbudun, Contemporary Turkish Politics: Challenges to Consolidation (London: Lynne Rienner, 2000) Metin Heper, “Strong State and Democracy: The Turkish Case in Comparative and Historical Perspective,” Democracy and Modernity, der, Shmuel N. Eisenstadt (Leiden: Brill, 1992) Şerif Mardin, “Religion and Politics in Modern Turkey,” Islam in the Political Process, der, James P. Piscatori (Cambridge: Cambridge University Press, 1983) Tanel Demirel, “Soldiers and Civilians: The Dilemma of Turkish Democracy,” Middle Eastern Studies, 40, 1 (2004): 127-150 Doğu Ergil, “The Kurdish Question in Turkey,” Journal of Democracy, 11 (2000): 122-135 Ziya Öniş, “Domestic Politics, International Norms and Challenges to the State: Turkey-EU Relations in the post-Helsinki Era,” in Turkey and the European Union-Domestic Politics, Economic Integration and International Dynamics, ed, Ali Çarkoğlu, Barry Rubin (London: Frank Cass, 2003).
14)	Dersin gözden geçirilmesi

Kaynaklar

Ders Notları / Kitaplar:	Eric Jan Zürcher, Turkey: A Modern History. Ersin Kalaycıoğlu, Turkish Dynamics- Bridge Across Troubled Lands.
Diğer Kaynaklar:

Değerlendirme Sistemi

Yarıyıl İçi Çalışmaları	Aktivite Sayısı	Katkı Payı
Devam	14	% 20
Ödev	5	% 30
Final	1	% 50
Toplam		% 100
YARIYIL İÇİ ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTU KATKISI		% 50
YARIYIL SONU ÇALIŞMALARININ BAŞARI NOTUNA KATKISI		% 50
Toplam		% 100

AKTS / İş Yükü Tablosu

Aktiviteler	Aktivite Sayısı	İş Yükü
Ders Saati	14	42
Uygulama	14	55
Sınıf Dışı Ders Çalışması	14	78
Toplam İş Yükü		175

Program ve Öğrenme Kazanımları İlişkisi

Etkisi Yok	1 En Düşük	2 Düşük	3 Orta	4 Yüksek	5 En Yüksek

	Dersin Program Kazanımlarına Etkisi	Katkı Payı
1)	Temel ve klinik tıp bilimlerinden, davranış bilimlerinden ve sosyal bilimlerden edindiği bilgi, beceri ve tutumları bütünleştirerek sağlık hizmeti sunumunda kullanır.
2)	Hasta yönetiminde, dil, din, ırk ve cins ayrımı gözetmeden bireyin sosyodemografik ve sosyokültürel geçmişini de dikkate alan biyopsikososyal bir yaklaşım gösterir.
3)	Sağlık hizmeti sunumunda, bireylerin ve toplumun sağlığını koruma ve geliştirmeyi önceler.
4)	Sağlığı etkileyen bireysel, toplumsal, sosyal ve çevresel faktörleri dikkate alarak; sağlıklılık durumunun sürdürülmesi ve geliştirilmesi yönünde gerekli çalışmaları yapar.
5)	Hedef kitlenin özelliklerini, ihtiyaçlarını ve beklentilerini tanıyarak, sağlıklı/hasta bireylere ve yakınlarına ve diğer sağlık çalışanlarına sağlık eğitimi verir.
6)	Sağlık hizmet sunumunda, koruma, tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde güvenli, akılcı ve etkin yaklaşım gösterir.
7)	Tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde, girişimsel ve/veya girişimsel olmayan uygulamaları hasta için güvenli ve etkin bir biçimde gerçekleştirir.
8)	Hasta ve çalışan sağlığını ve güvenliğini göz önünde bulundurarak sağlık hizmeti sunar.
9)	Sağlık hizmet sunumunda, sağlığa etki eden gerek bölgesel ve küresel ölçekteki fiziksel ve sosyoekonomik çevreye ilişkin değişiklikleri, gerekse de kendisine başvuran kişilerin bireysel özellik ve davranışlarındaki değişimleri göz önünde bulundurur.
10)	Mesleğini yürütürken iyi hekimlik uygulamalarını dikkate alır.
11)	Mesleğinin gerektirdiği etik ilkeler ile hak ve yasal sorumluluklar çerçevesinde görev ve yükümlülükleri yerine getirir.
12)	Hastanın bütünlüğünü dikkate alarak, yüksek nitelikli sağlık bakımı sunma konusunda kararlı davranışlar gösterir.
13)	Mesleki uygulamalarındaki performansını, duygularını ve bilişsel özelliklerini de göz önünde bulundurarak değerlendirir.
14)	Toplum sağlığının korunması ve geliştirilmesi için, sosyal güvenirlik ve sosyal yükümlülük kavramlarını göz önünde bulundurarak, sağlık hizmet sunumunu geliştirmeyi savunur.
15)	Sağlığın korunması ve geliştirilmesi için birey ve toplum sağlığı ile ilgili hizmet sunumu, eğitim ve danışmanlık süreçlerini tüm bileşenler ile işbirliği içinde planlayabilir ve yürütebilir.
16)	Sağlık politikalarının ve uygulamalarının birey ve toplum sağlık göstergelerine etkisini değerlendirir ve sağlık hizmetleri kalitesinin artırılmasını savunur.
17)	Hekim kendi fiziksel, ruhsal ve sosyal yönden sağlığını korumaya geliştirilmesine önem verir, bunun için gerekenleri yapar.
18)	Hizmet sunumu sırasında sağlık ekibi içinde örnek davranışlar gösterir, liderlik yapar.
19)	Yöneticisi olduğu sağlık kuruluşunda, sağlık hizmetlerini planlama, uygulama, değerlendirme süreçlerinde kaynakları maliyet-etkin, toplum yararına ve mevzuata uygun kullanır.
20)	Birlikte hizmet sunduğu sağlık ekibi içinde, olumlu iletişim kurar ve gerektiğinde farklı ekip rollerini üstlenir.
21)	Sağlık ekibi içindeki sağlık çalışanlarının görev ve yükümlülüklerinin farkındadır ve buna uygun davranışlar gösterir.
22)	Mesleki uygulamalarında meslektaşları ve diğer meslek grupları ile uyumlu ve etkin çalışır.
23)	Hasta,hasta yakınları,sağlık çalışanları diğer meslek grupları, kurum ve kuruluşlarla etkili iletişim kurar.
24)	Özel yaklaşım gerektiren ve farklı sosyo kültürel özelliklere sahip birey ve gruplar ile etkili iletişim kurar.
25)	Tanı, tedavi, takip ve rehabilitasyon süreçlerinde, hastayı karar verme mekanizmalarına ortak eden, hasta merkezli bir yaklaşım gösterir.
26)	Hizmet sunduğu nüfusa yönelik, gerekli durumlarda bilimsel araştırma planlar, uygular ve elde ettiği sonuçları ve/veya başka araştırmaların sonuçlarını toplumun yararına kullanır.
27)	Mesleği ile ilgili güncel literatür bilgisine ulaşır ve eleştirel değerlendirir.
28)	Klinik karar verme sürecinde, kanıta dayalı tıp ilkelerini uygular.
29)	Sağlık hizmeti, araştırması ve eğitimine yönelik çalışmalarının etkinliğini artırmak için bilişim teknolojilerini kullanır.
30)	Bireysel çalışma süreçleri ve kariyer gelişimini etkili olarak yönetir.
31)	Yeni bilgileri edinme, değerlendirme, mevcut bilgileri ile entegre etme, mesleki durumlara uygulama ve meslek yaşamı boyunca değişen koşullara uyum sağlama becerilerini gösterir.
32)	Sunduğu sağlık hizmetinin niteliğini geliştirmek için doğru öğrenme kaynaklarını seçer, kendi öğrenme sürecini düzenler